بررسی خشک شدن شلتوک به روش لایه نازک و تعیین ضخامت بهینه با به کارگیری یک خشک کن خورشیدی آزمایشگاهی با جریان جابه جایی آزاد

برنج پس از گندم مهم ترین منبع غذایی مردم ایران است. خشک کردن برنج پس از برداشت، به خاطر داشتن رطوبت بیش از حد مجاز در فراوری و یا انبارداری، لازم و ضروری است. در بیشتر مناطق برنج خیز ایران، این غله به صورت سنتی، با پهن کردن شلتوک در سطح گسترده و با عمق کم در برابر تابش خورشید خشک می شود، که نتیجه آن افزایش افت کمّی و کیفی محصول می باشد. زیرا شلتوک بدون هیچ گونه حفاظت و به مدت نسبتاً طولانی رها می شود، که سبب هدر رفتن محصول در اثر حمله پرندگان و جوندگان، آلوده شدن به گرد و غبار، خطر باران های موسمی، و ایجاد تنش های حرارتی و رطوبتی می گردد. در این آزمایش خشک کردن شلتوک به روش لایه های نازک، با استفاده از یک خشک کن خورشیدی از نوع غیر فعال مختلط، که جریان هوا در آن به صورت جا به جایی آزاد (در اثر نیروهای محرک شناوری) برقرار می شود، با بهره گیری از معادلات نیوتن و پیج بررسی گردید. هدف اصلی این آزمایش بررسی شرایط خشک شدن برنج به روش لایه های نازک و تعیین ضخامت بهینه لایه بود. داده های آزمایشگاهی گویای این است که ضخامت دو سانتی متری همگونی قابل قبولی با مدل های ریاضی حاکم بر خشک شدن به روش لایه های نازک دارد. بنابراین، می توان عمق دو سانتی متری را لایه نازک به حساب آورد، در صورتی که عمق های بیشتر از دو سانتی متر چنین نتیجه ای را به دست نمی دهند.